چارچوب تحلیلی ریخت-گونه‌شناسی بافت‌های شهری از منظر کارایی انرژی: مطالعه موردی سپاهان‌شهر

بخش عمده‌ای از انرژی جهانی در شهرها به مصرف می‌رسد و یکی از عوامل تاثیرگذار بر این امر شکل بافت شهری است. با توجه به نقش ضوابط و مقررات شهرسازی در شکل‌دهی به بافت‌های شهری، تدوین چارچوبی به‌منظور افزایش کارآمدی این ضوابط از منظر کارایی انرژی و همچنین به‌عنوان ابزاری برای ارزیابی و ارائه الگوهای توسعه ضروری به نظر می‌رسد. در راستای نیل به این هدف، پژوهش حاضر نخست با شیوه مرور متون و تحلیل اسناد کتابخانه‌ای، به استخراج شاخص‌های ریخت‌-گونه‌شناسی و پارامترهای تاثیرگذار بر مصرف انرژی از اندیشه‌های صاحب‌نظران می‌پردازد و سپس با روش تحلیلی-تطبیقی، پنج مقیاس کاربردی را با تاکید بر گونه‌شناسی بافت‌های شهری از منظر کارایی انرژی تبیین می‌نماید. در پایان، به‌ منظور تبیین این فرآیند، بافت مسکونی سپاهان شهر در مقیاس واحد همسایگی از طریق برداشت میدانی و مدل‌سازی انرژی مورد ارزیابی قرارگرفته و بر اساس الگوی ریخت-گونه و میزان مصرف انرژی، به ‌صورت کمی-کیفی کدبندی گردیده است.